کد مطلب:69621 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:241
مـقصود از «فقیه» در بحث ولایت فقیه، مجتهد جامع الشرایط است، نه هر كس كه فقه خوانده بـاشـد. فـقـیـه جامع الشرایط باید سه ویژگی داشته باشد: «اجتهاد مطلق»، «عدالت» و «قدرت مدیریت و استعداد رهبری». یعنی از سویی باید با مبانی و احكام اسلام آشنا، و قدرت اسـتـنـبـاط آنـهـا را از منابع ویژه (كتاب، سنّت، عقل و اجماع) داشته باشد و از سوی دیگر در تـمـام زمـیـنـه هـا، حـدود و ضـوابـط الهـی را رعـایـت كـند و همچنین استعداد و توانایی مدیریت و كشورداری را دارا باشد.[2] . بنابراین در یك جمله، ولایت فقیه، به معنای سرپرستی و رهبری جامعه به وسیله فقیه جامع الشرایط است.
«ولایـت» واژه ای عـربـی، و ریـشـه آن، «ولی» است و «ولی» در لغت عرب به معنای آمدن چـیـزی در پـی چـیـز دیـگـر اسـت بـدون آن كه فاصله ای میان آن دو باشد. لازمه چنین توالی و ترتّبی، قرب و نزدیكی آن دو به یكدیگر است. از این رو، این واژه در معانی «حبّ و دوستی»، «نـصـرت و یـاری»، «مـتـابـعـت و پـیـروی»» و «سـرپـرسـتـی» استعمال شده است.[1] مقصود از واژه «ولایت» در بحث ولایت فقیه، آخرین معنای مذكور، یعنی «سرپرستی» است.